Πως μαζεύουμε τα χόρτα
Τα φύλλα και τους βλαστούς τα μαζεύουμε το απόγευμα, γιατί τότε στα μέρη αυτά του φυτού έχουν συγκεντρωθεί τα δραστικά τους στοιχεία. Τα άνθη και τους καρπούς τα μαζεύουμε το πρωί.
Να μη μαζεύουμε φυτά για τα οποία δεν είμαστε σίγουροι ότι είναι βρώσιμα.
Να μη μαζεύουμε χόρτα από τις άκρες των δρόμων, γιατί είναι μολυσμένα από τα καυσαέρια των αυτοκινήτων.
Να αποφεύγουμε χόρτα που βρίσκονται σε χώρους που κυκλοφορούν σκύλοι και πρόβατα, γιατί υπάρχει κίνδυνος μόλυνσης από εχινόκοκκο.
Την Άνοιξη υπάρχει κίνδυνος να μαζέψουμε χόρτα από ψεκασμένα με φυτοφάρμακα χαντάκια, μικρούς δρόμους και χωράφια.
Συλλέγουμε μόνο φυτά που έχουν καλή εμφάνιση και είναι δροσερά.
Να μαζεύουμε χόρτα που να εξυπηρετούν τις ανάγκες μας για 3-4 ημέρες. Η μακροχρόνια αποθήκευση οδηγεί στην απώλεια πολύτιμων ουσιών και μείωση της τρυφερότητας των χόρτων.
Για τη συλλογή των χόρτων να αποφεύγουμε τις νάιλον σακούλες και να χρησιμοποιούμε καλάθια ή βαμβακερές ποδιές.
Το εθνικό φαγητό δεν είναι η φασολάδα, αλλά τα χόρτα!
Διαβάστε επίσης Πώς βράζουμε χόρτα και λαχανικά για να παραμείνουν πράσινα
Βλίτα, γλιστρίδες, ραδίκια, αντίδια, σταμναγκάθι, ζοχοί, καυκαλήθρες, ζοχιά, βρούβες, σέσκουλα, μάραθο, κρίταμο και κάθε είδους βρώσιμο χορταρικό συναντάται από τα αρχαία χρόνια στις διατροφικές συνήθειες των Ελλήνων και χρησιμοποιείται μέχρι και σήμερα στην ελληνική κουζίνα.
Διαβάστε επίσης Δείτε πόσο θεραπευτική είναι η γλιστρίδα και τι προσφέρει παραπάνω ακόμα και από τα ψάρια
Η πιο γνωστή εκδοχή συνδυασμού χόρτων με κρέας είναι το παροδοσιακό φρικασέ.
Από τις πίτες, τα πιτάρια και τις σαλάτες μέχρι το περίφημο φρικασέ, τα “χόρτα” φαίνεται πως πρωταγωνιστούσαν στα τραπέζια των προγόνων μας.
“Οι αρχαίοι Έλληνες είχαν από τις πιο πλήρεις διατροφές. Είχαν στη διάθεσή τους εξαιρετικά προϊόντα, με σπουδαιότερα όλων το ελαιόλαδο και τα χορταρικά. Νομίζω ότι τα χόρτα είναι “πιο εθνικό φαγητό” απ’ ότι η φασολάδα ή τα όσπρια. Οι Έλληνες βράζανε τα χόρτα από την αρχαιότητα και μέχρι σήμερα τα βράζουμε και εμείς και τα τρώμε σαν γεύμα”.
Τα χόρτα δεν ήταν προνόμιο μόνο του ελλαδικού χώρου, αλλά οι Έλληνες ήταν αυτοί που “εφηύραν” τα διαφορετικά μαγειρέματα με βάση τα χορταρικά.
“Αν και τα χόρτα υπάρχουν στην Ευρώπη, ειδικά τα ραδίκια, το “πάντρεμα” με το λάδι δεν το έχει κανένας άλλος ευρωπαϊκός λαός σαν πρακτική. Οι Ευρωπαίοι συνηθίζουν να τα προσθέτουν ωμά και σε μικρές ποσότητες, σαν συνοδευτικό του κυρίως πιάτου, ενώ εμείς το μαγειρεύουμε κανονικά και μπορεί να γίνει και κυρίως πιάτο.
Μάλιστα, από το 1840 και μετά, όταν ήρθε η ντομάτα στην Ελλάδα και ξεκινήσαμε να τα τσιγαρίζουμε και να τα κάνουμε κοκκινιστά, σπάνια σερβίρονται ως συνοδευτικό”.
Την περίοδο της Τουρκοκρατίας, τα χόρτα συνέχισαν να αποτελούν βασικό στοιχείο της διατροφής των ραγιάδων
“Από τον 14ο αιώνα και μετά στα χρόνια της Τουρκοκρατίας, οι Έλληνες συνήθιζαν να τρώνε ένα εξαιρετικά καλό πρωινό. Αυτό ήταν ένα πλήρες γεύμα, επειδή ακολουθούσαν οι αγροτικές εργασίες”
“Τα χόρτα πρωταγωνιστούσαν στη διατροφή του Έλληνα της τουρκοκρατίας. Κατά τη διάρκεια της ημέρας κατανάλωναν φρούτα και ξηρούς καρπούς για να κρατηθούν και το βράδυ έτρωγαν χόρτα με μπόλικο λαδάκι ή με ψωμί και ελιές”.
Στα χωριά συνήθιζαν να κάνουν μέχρι και χυλούς από χόρτα με κρεμμύδια και ελιές ενώ κάποιοι έφτιαχναν ωμό χυλό με γιαούρτι και γάλα, γεύμα που λέγεται πως ήταν πολύ δυναμωτικό.
“Το περίεργο είναι ότι οι πλούσιοι φαίνεται πως έτρωγαν πιο συχνά λαχανικά και χόρτα ενώ οι φτωχοί τρέφονταν περισσότερα με όσπρια”.
Συνταγές με άγρια χόρτα
Βλίτα γιαχνί.
Υλικά: 3 κιλά βλίτα, 1 κεφάλι σκόρδο, 1 μικρό κρεμμύδι, 1 φλιτζάνι του καφέ ξίδι, 1 ½ φλιτζάνι τσαγιού λάδι, αλάτι, πιπέρι.
Εκτέλεση: Καθαρίζουμε και πλένουμε καλά τα βλίτα και τα βράζουμε σε μπόλικο νερό (χωρίς αλάτι) τόση ώρα όση χρειάζεται να κρατάνε λιγάκι. Τα κατεβάζουμε από τη φωτιά και τα αφήνουμε σε τρυπητό να στραγγίσουν. Στη συνέχεια, τοποθετούμε τη κατσαρόλα στη φωτιά, ρίχνουμε το λάδι, ψιλοκόβουμε το κρεμμύδι και το σκόρδο και τα τσιγαρίζουμε. Προσθέτουμε τότε τα βλίτα και αλάτι και ξίδι και πιπέρι, τα ανακατεύουμε 2-3 φορές και συμπληρώνουμε με ελάχιστο νερό. Αφήνουμε να βράσουν 20 λεπτά της ώρας ή ώσπου να πιουν το νερό τους και να μείνουν μόνο με το λάδι.Λαχανόρυζο.
Υλικά: 2 κιλά άγρια χόρτα (καυκαλήθρες, ζόχια, μυρώνια, παπαρούνες, λάπατα κ.λ.π.), 2 σκόρδα φρέσκα, 2 κρεμμύδια, μάραθο, 1 φλιτζάνι τσαγιού λάδι, αλάτι, πιπέρι, 1/2 φλιτζάνι τσαγιού χυμό τομάτας, 1 φλιτζάνι του καφέ ρύζι καρολίνα.
Εκτέλεση: Καθαρίζουμε τα χόρτα, τα πλένουμε, τα κόβουμε ψιλά-ψιλά, τα βάζουμε σε κατσαρόλα με ελάχιστο νερό για να μαραθούν βράζοντας τα 2-3 λεπτά της ώρας. Τα στραγγίζουμε σε άλλη κατσαρόλα. Καβουρδίζουμε τα ψιλοκομμένα κρεμμύδια, σκόρδα και μάραθο με το λάδι, αλάτι και πιπέρι. Προσθέτουμε τα στραγγισμένα χόρτα και αφού βράσουν λίγο, ρίχνουμε το χυμό τομάτας και κατόπιν το ρύζι. Όταν βράσει το ρύζι το φαγητό είναι έτοιμο. Συνοδεύεται με πατάτες τηγανητές και ζεστό χωριάτικο ψωμί.και μιας και έρχεται το Πάσχα...
Μαγειρίτσα
Υλικά: Μία συκωταριά από αρνάκι γάλακτος ζεματισμένη και κομμένη σε μικρά κομματάκια, 1 κιλό διάφορα μυρωδικά χόρτα ( άνηθο, μυρώνια, δυόσμο, μελισσόχορτο κ.λ.π.), 1 μαρούλι, ½ κιλό φρέσκα κρεμμυδάκια, 2 κούπες λάδι, αλάτι, πιπέρι.
Εκτέλεση: Καθαρίζουμε πλένουμε και ψιλοκόβουμε τα χόρτα, τα κρεμμυδάκια και το μαρούλι. Καβουρδίζουμε στο λάδι τη συκωταριά στην οποία ρίχνουμε αλάτι και πιπέρι και προσθέτουμε τα κρεμμυδάκια. Προσθέτουμε τα άλλα χόρτα και ανακατεύουμε μέχρι να βγάλουν τα υγρά τους. Σκεπάζουμε την κατσαρόλα και αφήνουμε σε πολύ σιγανή φωτιά να βράσει η μαγειρίτσα μέχρι να μείνει μόνο με το λάδι της. Σερβίρεται ζεστή.
*Οι πληροφορίες που περιέχονται στην σελίδα ΘΕΡΑΠΕΥΤΗΣ δεν μπορούν να αντικαταστήσουν την γνωμάτευση του ιατρού σας. Αν αποφασίσετε να ακολουθήσετε κάποια θεραπεία ή διατροφή ρωτήστε τον προσωπικό ιατρό σας.
Ακολουθήστε μας και στο Facebook
το διαβάσαμε ΕΔΩ
Social Plugin