Τη συναντάμε παντού, ειδικά στα παρτέρια των δρόμων ως καλλωπιστικό φυτό, χωρίς ωστόσο να της δίνουμε τη σημασία που της αξίζει.
Πρόκειται για την Ακακία, ή Λευκή Ακακία όπως την αποκαλούν κάποιοι, και για να είμαστε πιο σωστοί, για τη Ροβίνια ψευδοακακία, με την επιστημονική ονομασία Robinia pseudoacacia, που είναι και το πιο γνωστό είδος στην Ελλάδα.
Για να μην χάνεις καμία ανάρτηση, ακολούθησε μας στο GOOGLE NEWS!
Λέγεται πως ήρθε στη χώρα μας, στην οποία έχει εγκλιματιστεί πλήρως, την εποχή του Οθωνα ενώ εμφανίστηκε στην Ευρώπη στις αρχές του 17ου αιώνα, από τον Jean Robin, κηπουρό των τριών διαδοχικών Γάλλων βασιλέων, ο οποίος εισήγαγε το φυτό, προερχόμενο από τα Απαλλάχια Ορη των ΗΠΑ.
Αυτό που θα σας τραβήξει την προσοχή αυτή την περίοδο είναι τα πανέμορφα λευκά άνθη της που ανθίζουν σαν τσαμπιά και η μοναδική μυρωδιά που αναδύουν.
Ο κορμός της είναι γκρίζος με ανάγλυφες ρίγες (σαν του πεύκου, γκρίζες όμως) και το δέντρο φτάνει σε ύψος τα 25 μέτρα. Ο καρπός της έχει σχήμα φασολιού, επίπεδος, μήκους έως 10 εκατοστά. Περιέχει σπόρους σκούρου χρώματος. Τον Σεπτέμβριο, οι καρποί ωριμάζουν και μπορεί να παραμείνουν κρεμασμένοι στα κλαδιά κατά τη διάρκεια του χειμώνα.
Οπως προαναφέραμε, στις πόλεις τη συναντάμε στα παρτέρια δρόμων αλλά και σε διάφορα πάρκα σχηματίζοντας δεντροστοιχίες. Γενικά χρησιμοποιείται ως καλλωπιστικό φυτό, καθώς παρουσιάζει καλή προσαρμογή σε πολλούς τύπους εδαφών και αντέχει σε πολύ φτωχά και ξηρά εδάφη. Αυτό που κυρίως «ενοχλεί» είναι πως συχνά εξαπλώνεται στο γύρο χώρο με ριζοβλαστήματα, γεγονός που δημιουργεί αμφιβολίες για το αν πρέπει να θεωρηθεί παράσιτο και να ληφθούν μέτρα για τον περιορισμό του.
Πρέπει όμως να γνωρίζουμε πως η ακακία αξιοποιεί τα φτωχά εδάφη και συγκρατεί το έδαφος σε πλαγιές από τη διάβρωση καθώς είναι ιδανική μετά από καταστροφή από φωτιά αφού η αναγέννηση
είναι άμεση.
Ροβίνια η ψευδοακακία: Τη λατρεύουν οι μέλισσες
Η Robinia pseudoacacia Ψευδοακακία ανθίζει από τον Απρίλιο έως και μέσα Μαΐου και η ανθοφορίας της είναι εντυπωσιακή, διαρκεί πολύ λίγο περίπου10-20 μέρες, ενώ κάθε λουλούδι ξεχωριστά μαραίνεται μετά τις πρώτες 5-6 μέρες. Είναι από τα καταπληκτικότερα μελισσοκομικά φυτά και οι μέλισσες τη λατρεύουν καθώς δίνει νέκταρ και γύρη. Μάλιστα, την επισκέπτονται από πολύ πρωί, σχεδόν όλη την ημέρα, ακόμη και όταν τα άνθη της είναι πεσμένα στο έδαφος και είναι μαραγκιασμένα.
Ακακία: Εδώδιμα άνθη που τρώγονται, γίνονται τηγανίτες, λικέρ, βάμμα και γλυκό
Γνωρίζετε πως τα άνθη της ακακίας είναι εδώδιμα, δηλαδή τρώγονται; Μάλιστα γίνονται οι πιο νόστιμες τηγανίτες, με κουρκούτι και με ή χωρίς μέλι, ένα μυρωδάτο και ωραίο λικέρ καθώς και βάμμα αλλά και γλυκό του κουταλιού.
Τις τηγανίτες τις κάνετε με καθαρά άνθη ακακίας (καλό είναι να τα συλλέξετε μακριά από δρόμους), βουτηγμένα σε χυλό και τα τηγανίζετε όπως κάνετε συνήθως στη συνταγή.
Πανεύκολη είναι και η διαδικασία του γλυκού. Χρησιμοποιείτε μόνο τα πέταλα από τα άνθη. Σε 400 γρ. πέταλα από άνθη ακακίας, βάζετε 1 κιλό ζάχαρη, 1 λίτρο νερό και 1/2 κουταλάκι ξινό ή χυμό από μισό λεμόνι. Η διαδικασία είναι όπως κάνετε ένα γλυκό. Το σίγουρο είναι πως ό,τι και να κάνετε θα εντυπωσιάσετε γιατί είναι κάτι ιδιαίτερο και κανείς δεν θα πιστεύει πως είναι από τα άνθη της ακακίας.
Αλλες χρήσεις της ακακίας
Μεταξύ των πολλών χρήσεων της ακακίας, συγκαταλέγονται:
- – η χρήση της ως καλλωπιστικό φυτό σε δημόσιους και ιδιωτικούς χώρους
- – η χρήση των φύλλων της ως ζωοτροφής για μυρηκαστικά, με διατροφική αξία αντίστοιχη εκείνης της μηδικής (alfalfa)
- – η ξυλεία της μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την κατασκευή επίπλων εξωτερικού χώρου, πασσάλων, στύλων, δαπέδων, σκαφών κ.ά. (θεωρείται ότι η ξυλεία ψευδοακακίας είναι πιο σκληρή από της δρυός και εφάμιλλη του τροπικού τηκ (teak) ως προς το ότι δεν απαιτεί παρασιτοκτόνα για να συντηρηθεί)
- – η ξυλεία της χρησιμοποιείται επίσης ως καύσιμη ύλη, με εξαιρετική θερμιδική απόδοση
- – η ταχεία ανάπτυξη του φυτού σημαίνει ότι αυτό έχει την ικανότητα να δεσμεύει άζωτο στο χώμα, επομένως μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως ενδιάμεση καλλιέργεια για τον εμπλουτισμό του εδάφους (π.χ. σε αγρούς κριθαριού)
- – τα αρωματικά άνθη του είναι χρήσιμα στη μελισσοκομία (χαρακτηριστικά, στην Ουγγαρία, αποτελούν τη βάση της βιομηχανικής παραγωγής μελιού)
Οπως προαναφέραμε, τα άνθη της λευκής ακακίας ή της ακακίας, Ροβίνια η ψευδοακακία είναι εδώδιμα.
Μην όμως χρησιμοποιήσετε το φλοιό και τα φύλλα. Ενα άτομο που δεν γνωρίζει καλά το υποείδος του φυτού μπορεί εύκολα να βλάψει τον εαυτό του καθώς όλα τα μέρη περιέχουν τοξικές ουσίες (ιδίως το αλκαλοειδές ρομπινίνη). Οι παραβιάσεις της δοσολογίας προκαλούν σοβαρή δηλητηρίαση.
Τα λευκά άνθη ακακίας χρησιμοποιούνται ως αντιφλεγμονώδες, αντισπασμωδικό, αποχρεμπτικό και αντιπυρετικό, για ισχιαλγία, μυοσίτιδα, οστεοχόνδρωση, ρευματισμούς, νευραλγίες, κρυολογήματα, πληγές, καθώς και για παθήσεις των νεφρών, συμπεριλαμβανομένων των πέτρες στα νεφρά και της ουροδόχου κύστης.
Ο φλοιός χρησιμοποιείται στην ομοιοπαθητική ωστόσο όπως αναφέραμε, αν δεν έχετε γνώσεις καλό είναι να μην διακινδυνεύσετε και να ρωτήσετε κάποιον ειδικό.
*Οι πληροφορίες που περιέχονται στην σελίδα ΘΕΡΑΠΕΥΤΗΣ δεν μπορούν να αντικαταστήσουν την γνωμάτευση του ιατρού σας. Αν αποφασίσετε να ακολουθήσετε κάποια θεραπεία ή διατροφή ρωτήστε τον προσωπικό ιατρό σας.
Ακολουθήστε μας και στο Facebook
Μια φωτογραφία χίλιες λέξεις: Ακολούθησε μας και στο Instagram
Social Plugin