Θα σου εξηγήσω την πλήρη ιστορία, από την αρχή, ώστε να μην αναρωτιέσαι πώς ένα χαριτωμένο παιδί βρέθηκε να διαπράττει πράξεις βίας και αντικοινωνικής συμπεριφοράς.
Όλα ξεκίνησαν όταν τα παιδιά σου ήταν ακόμα μικρά, περίπου δύο-τριών ετών.
Πήγατε μαζί για έναν απλό καφέ σε μια καφετέρια. Εκεί, τα παιδιά άρχισαν να παίζουν και να καταστρέφουν τη γλάστρα του μαγαζιού, γεμίζοντας τον χώρο με χώμα. Σκέφτηκες ότι αυτό το παιχνίδι θα τα κρατούσε απασχολημένα για λίγο. Κατά τη διάρκεια αυτού, πήρες άλλη μία γουλιά από τον εσπρέσο σου. Όταν ένας σερβιτόρος προσπάθησε να μιλήσει στα παιδιά, εκνευρίστηκες που επεμβαίνει στα παιχνίδια τους.
Στη συνέχεια, υπήρξαν περιστατικά όπου τα παιδιά σας χτυπούσαν συμμαθητές τους, καθώς και περιπτώσεις όπου πετούσαν πέτρες σε άλλα παιδιά και τους προκαλούσαν. Σε αυτές τις περιπτώσεις, εσύ κρατούσες μια αποστάση και δεν επενέβαινες.
Ίσως το παιδί σου , σου φαινόταν δυναμικό ;
Όμως, υπήρξαν στιγμές που το παιδί σου παρεκτράπηκε ακόμα περισσότερο, π.χ. όταν χτύπησε άλλο παιδί με ένα φτυάρι στο πάρκο. Και εσύ δεν αντέδρασες επαρκώς.
Αργότερα, στο νηπιαγωγείο, ως υπερήφανος γονέας, συμβούλευσες τα παιδιά να ρίχνουν και κάποια ψιλή, αν χρειαστεί, δείχνοντας ότι δεν είναι "φλώροι". Κάθε φορά που η δασκάλα προσπαθούσε να σου μιλήσει για τη συμπεριφορά του παιδιού, αντιδρούσες με αγανάκτηση και ισχυρίζονταν πως τα έχει "στο μάτι".
Κατόπιν, όταν το παιδί σου σπάσε τουβλάκια στο σχολείο και ζήτησε να τα αντικαταστήσετε, το ϸάψες το περιστατικό και τον αγκαλιάσες, υπονοώντας πως η μαμά θα αγοράσει νέα. Στη συνέχεια, του πήρες παγωτό, για να τον διασκεδάσεις μετά από μια δύσκολη μέρα.
Καθώς τα παιδιά μεγάλωναν, στο δημοτικό, το μικρό παιδί σας αποκλείστηκε από ένα παιχνίδι μπάσκετ από τα άλλα παιδιά, καθώς είχε νανισμό. Οι άλλοι δεν ήταν πρόθυμοι να παίξουν μαζί του, και τον κορόϊδεψαν. Και εσύ τους υποστηρίξατε, ισχυριζόμενος ότι είναι δικό τους δικαίωμα να μην θέλουν να παίξουν μαζί με κάποιον που θεωρούν "διαφορετικό". Όταν ο διευθυντής σας πληροφόρησε γι' αυτό, εκδηλώσατε υπερηφάνεια για το γεγονός ότι τα αγόρια σας είχαν γίνει "σκληρά αντράκια".
Στο γυμνάσιο, όταν ένα κορίτσι με ώριμη εμφάνιση ήρθε στο σχολείο σας και το μεγάλο παιδί σας άρχισε να ενδιαφέρεται γι' αυτήν, εσύ του είπες ότι οι γυναίκες θέλουν και λίγο "νταηλίκι".
Αυτό ενθάρρυνε το παιδί σας να προσπαθήσει να αποκτήσει επαφή με το κορίτσι, αλλά με λανθασμένο τρόπο. Το παιδί απειλούσε και εκβίαζε το κορίτσι, ακόμα και βίαια. Και εσύ, όταν συναντήθηκες με τους οργισμένους γονείς της κοπέλας, υποστήριξες ότι αυτές είναι συμπεριφορές αγοριών γεμάτων ορμόνες και ανώριμων.
Στην τελική, το παιδί σου έγινε ενήλικο και όχι πια μικρό παιδί. Είχες πλέον τον νόμο με το μέρος σου, και οι πράξεις του έπρεπε να αντιμετωπιστούν από τη νομική σκοπιά. Όμως, εσύ πάντα αρνιόσουν την ευθύνη και τα λάθη που έκανες στην ανατροφή του παιδιού σου.
Και αυτό είναι γιατί διαβάζοντας αυτά τα λόγια, αισθάνομαι θυμό προς εσένα.
Θα ήθελα να μπορώ να σε συγχωρήσω για την άγνοιά σου, αλλά δεν μπορώ να μην το παίρνω προσωπικά όταν βλέπω ότι δημιουργείς έναν κόσμο με δικούς σου όρους, αδιαφορώντας για τον κόσμο που προσπαθώ να χτίσω εγώ. Αυτόν τον κόσμο που προστατεύω στα δικά μου παιδιά, ενώ εσύ συνεχώς με αναγκάζεις να είμαι δύστιμος.
Είμαι θυμωμένος, γιατί είχα την ευκαιρία να βοηθήσω το παιδί σου όταν ήταν ακόμα μικρό και όλα ήταν πιθανά. Είδα τον δρόμο που ακολουθούσε και προσπάθησα να αντιδράσω, αλλά αντιμετώπισα την αντίστασή σου. Μην ρωτάς "γιατί". Μην αναζητάς δικαιώματα. Εσύ προκαλέσατε αυτήν την κατάσταση, βάζοντας χειροπέδες στο παιδί σου πολύ πριν το κάνουν οι άλλοι.
©ΘΕΡΑΠΕΥΤΗΣ*Οι πληροφορίες που περιέχονται στην σελίδα ΘΕΡΑΠΕΥΤΗΣ
δεν μπορούν να αντικαταστήσουν την γνωμάτευση του ιατρού σας. Αν
αποφασίσετε να ακολουθήσετε κάποια θεραπεία ή διατροφή ρωτήστε τον
προσωπικό ιατρό σας.
Ακολουθήστε μας και στο Facebook
Για να μην χάνεις καμία ανάρτηση, ακολούθησε μας στο GOOGLE NEWS!
Μια φωτογραφία χίλιες λέξεις: Ακολούθησε μας και στο Instagram
με πληροφορίες από ΕΔΩ
Social Plugin