Οι συνταγές του Πυθαγόρα που σταματάνε την πείνα και την δίψα

Ο Πυθαγόρας ταξίδεψε σε πολλές χώρες της Ανατολής, όπου σπούδασε φιλοσοφία, μαθηματικά και μουσική. Επέστρεψε στη Σάμο και ίδρυσε μια σχολή φιλοσοφίας, η οποία σύντομα έγινε γνωστή σε όλη την Ελλάδα. Η σχολή αυτή ήταν μια μυστική αδελφότητα, η οποία ακολουθούσε αυστηρούς κανόνες συμπεριφοράς και ηθικής.

Οι Πυθαγόρειοι πίστευαν ότι η αριθμητική είναι η βάση της πραγματικότητας. Θεωρούσαν ότι οι αριθμοί είναι οι αρχές από τις οποίες δημιουργείται το σύμπαν. Επίσης, πίστευαν ότι η μουσική και η αρμονία είναι αποτέλεσμα της αριθμητικής τάξης του σύμπαντος.

Ο Πυθαγόρας έκανε πολλές σημαντικές ανακαλύψεις στα μαθηματικά. Του αποδίδεται η ανακάλυψη του πυθαγόρειου θεωρήματος, το οποίο δηλώνει ότι το άθροισμα των τετραγώνων των δύο κάθετων πλευρών ενός ορθογωνίου τριγώνου είναι ίσο με το τετράγωνο της υποτείνουσας. Επίσης, ανέπτυξε τη θεωρία των κανονικών πολυγώνων και την θεωρία των αριθμών.

Οι ιδέες του Πυθαγόρα άσκησαν σημαντική επιρροή στην ελληνική φιλοσοφία και επιστήμη.

Οι Πυθαγόρειοι θεωρούνται οι ιδρυτές της μαθηματικής επιστήμης και της θεωρίας των αριθμών.

Η συνταγή του Πυθαγόρα που σταματάει την πείνα

Σχετικά με το θέμα της διατροφής τους, το πρόγευμα των Πυθαγορείων περιλάμβανε κηρήθρα ή μέλι.

Το δείπνο τους, από άρτο φτιαγμένο είτε από κεχρί είτε από κριθάρι και από λαχανικά, τόσο βρασμένα όσο και ωμά. μᾶζα = κριθαρένιο ψωμί (κριθαρόψωμο) ή γλυκό.

Σπανίως έτρωγαν κρέας που προερχόταν από τα ιερά σφάγια των θυσιών, αλλά ακόμα και σε αυτήν την περίπτωση έτρωγαν συγκεκριμένα κομμάτια του ζώου.

Τις περισσότερες φορές που έπρεπε να εισέλθουν στα άδυτα των ναών και να παραμείνουν εκεί για κάποιο χρονικό διάστημα έκαναν χρήση τροφών που τους έκαναν να μην πεινάνε και να μην διψάνε.

[34.1] τῆς δὲ διαίτης τὸ μὲν ἄριστον ἦν κηρίον ἢ μέλι, δεῖπνον δ’ ἄρτος ἐκ κέγχρων ἢ μᾶζα καὶ λάχανα ἑφθὰ καὶ ὠμά, σπανίως δὲ κρέας ἱερείων θυσίμων καὶ τοῦτο οὐδ’ ἐκ παντὸς μέρους. τά γε μὴν πλεῖστα [34.5] ὁπότε θεῶν ἀδύτοις ἐγκαταδύσεσθαι μέλλοι καὶ ἐνταῦθα χρόνου τινὸς ἐνδιατρίψειν, ἀλίμοις ἐχρῆτο καὶ ἀδίψοις τροφαῖς. τὴν μὲν ἄλιμον συντιθεὶς

Η τροφή που κάνει τον άνθρωπο να μην πεινάει παρασκευάζεται ως εξής:

-ἐκ μήκωνος σπέρματος καὶ σησάμου -καὶ φλοιοῦ σκίλλης πλυθείσης ἀκριβῶς ἔστ’ ἂν τοῦ περὶ αὐτὴν ὀποῦ καθαρθείη, [34.10] -καὶ ἀσφοδέλων ἀνθερίκων -καὶ μαλάχης φύλλων -καὶ ἀλφίτων καὶ κριθῶν καὶ ἐρεβίνθων, -Από σπόρο παπαρούνας και σουσαμιού, -και από την φλούδα σκυλλοκρέμυδου, σχολαστικά πλυμένη, ώστε να καθαρίσει τελείως από το γαλακτώδες υγρό (χυμό) που περιέχει, -και από τους μίσχους ασφοδέλων, (ἀνθέρικος, = ο μίσχος, το κοτσάνι διαφόρων φυτών και ειδικά του ασφόδελου). (το άνθος, ο καρπός ή το καλάμι του ασφόδελου) -και από φύλλα μολόχας, -και από κριθάλευρο και κριθάρι και ρεβύθια. (άλφιτο = κριθάλευρο, αλεύρι χοντροκομμένο, πλιγούρι). ἅπερ κατ’ ἴσον πάντα σταθμὸν κοπέντα μέλιτι ἀνέδευεν Ὑμηττίῳ•

Από όλα αυτά έπαιρνε ίση ποσότητα και τα κοπανούσε, ενώ στην συνέχεια τα ανακάτευε με μέλι Υμηττού.

Η συνταγή του Πυθαγόρα που σταματάει την δίψα τὴν δ’ ἄδιψον

Η τροφή που κάνει τον άνθρωπο να μην διψάει παρασκευάζεται ως εξής:

-ἐκ σικύων σπέρματος καὶ ἀσταφίδος λιπαρᾶς, -ἐξελὼν αὐτῆς τὰ γίγαρτα, -καὶ ἄνθους κορίου καὶ μαλάχης ὁμοίως σπέρματος [34.15] καὶ ἀνδράχνης -καὶ τυροῦ κνήστεως καὶ ἀλεύρου πάλης καὶ γάλακτος λίπους, [35.1] -ἅπερ πάντα ἀνεμίγνυ μέλιτι νησιωτικῷ. -Από σπόρο κολοκύθας και υγρής σταφίδας, -από την οποία έχουμε αφαιρέσει τα μικρά κουκούτσια, -και άνθος κόλιαντρου και τον σπόρο μολόχας και αντράκλας, -και τριμμένο τυρί και αλευρόσκονη και κρέμα γάλακτος, -όλα αυτά αναμεμειγμένα με νησιωτικό μέλι.

ταῦτα δ’ Ἡρακλέα παρὰ Δήμητρος ἔφασκε μαθεῖν στελλόμενον εἰς τὴν Λιβύην τὴν ἄνυδρον. ὅθεν αὐτῷ καὶ τὸ σῶμα ὥσπερ ἐπὶ στάθμῃ τὴν αὐτὴν ἕξιν διεφύλαττεν, [35.5] οὐ ποτὲ μὲν ὑγιαῖνον ποτὲ δὲ νοσοῦν, οὐδ’ αὖ ποτὲ μὲν πιαινόμενον καὶ αὐξανόμενον ποτὲ δὲ λεπτυνόμενον καὶ ἰσχναινόμενον, ἥ τε ψυχὴ τὸ ὅμοιον ἦθος ἀεὶ διὰ τῆς ὄψεως παρεδήλου. οὔτε γὰρ ὑφ’ ἡδονῆς διεχεῖτο πλέον οὔθ’ ὑπ’ ἀνίας συνεστέλλετο, [35.10] οὐδ’ ἐπίδηλος ἦν χαρᾷ ἢ λύπῃ κάτοχος

Αυτά έλεγε ότι τα έμαθε ο Ηρακλής από την Δήμητρα, όταν στάλθηκε στην Λιβύη που δεν είχε νερό. Κατά συνέπεια, το σώμα του Πυθαγόρα διατηρούταν πάντοτε στην ίδια στάθμη, ήταν απολύτως ισορροπημένο, δηλαδή όχι άλλοτε υγιές και άλλοτε ασθενές, ούτε άλλοτε παχύ και διογκούμενο και άλλοτε αδύνατο και λεπτό, και κατά τον ίδιο τρόπο, στην ίδια κατάσταση διατηρούσε και την ψυχή του, όπως φαινόταν από την όψη του. Δηλαδή ούτε πνιγόταν από ηδονή, ούτε μαζευόταν από ανία, Ούτε και φαινόταν να κατέχεται από είτε από χαρά είτε από λύπη. Κανένας δεν είδε ποτέ τον Πυθαγόρα ούτε να γελάει ούτε και να κλαίει.